Karbonavtrykk

 

 

Det er nå. I vår tid.

Det er nå eg set mitt avtrykk.

I går, i morgon, og nå. 
Kva som skal stå igjen,

er avgjerande for morgondagen. 
Kva eg trør på, er avgjerande i dag.

Kva eg gjorde i går,

kan ikkje alltid få styra dagen i dag.

​

Alt eg tar på og rører ved,

det eg trykkjer: og gir ut.
Det eg velgjer å bruka som reiskapar

er ein del av skrifta.
Det eg set mitt avtrykk på;

​

som skrift i sand, bilde på netthinna, eller meisla i stein :

uvesentleg

er det ikkje.

 

Ikkje for meg.

Ikkje for deg,

eller oss.